cahil kalmalıydım

cehalet neydi,? cahil kalmak neyi tanımlardı?

bugün anladım ki cahil kalmalıyım ben. hiç bir şey bilmemeliyim aslında.
her tattığım şeyin lezzetini damağımdan beynime akıtıyorum. kodluyorum. yaşadığım her anın bir anlamı oluyor içimde. her anlam beynime kodlanıyor. ve sonra birden bir şarkı bir kitap bir şiir bir tat ne varsa beyinde, kalpte ortaya çıkarıyor. tüm o sakladığım geçmişteki kodlar şifrelerini çözüyor ve anımsıyorum dün gibi...
sonra rayışa geçiyorum. ademle havvadan kalma yarım kalmışlıklarım kendini gösteriyor. nefes alamıyorum. delleniyorum bildiğin,
beynimde düşünceler bana nanik yapıyor

ah içimde gene bir fırtına.
bir kitap okuyordum masumca bir yaklaşımdı benimkisi iki gündür.
sadece okuyor bazı yerlerde elimi ağzıma götürüyor nefes alamıyor gibi oluyordum

kitap bitti.
uzun zamandır okunması gereken bir şey okundu.
kapağı kapattım
kardeşime bakıp ki kardeşimindi kitap" bir daha bu kitabı okumamalıyım " dedim.

daha önce kendimce tattığını hissettiğim bir duygu anıların içinden , kalbimin tam ortasından, beynimin tüm kıvrımlarından fışkırdı.
kocaman bir eksiğin var dedi, senin kocaman bir eksiğin...

kulağımda birden "eksik bir şey mi var hayatımda" duyulmaya başladı o an. tesadüf, kader, hayatın cilvesi, hayatın ibneliği artık adı her ne ise o oldu. eksikliğin var dedikçe içim şarkı pc de dönmeye başladı.
gözümdeki yaşı sildim
gülümsedim
hayat en acımtrak ve klasik isyanımı yaparken beni gülümsetmişti yine

ha ne diyordum, cahillik...
keşke bir çok şeyi bilemeseydim. yaşanmamışlık dolu olsaydı içim.
o zaman bir şarkı bir kitap bir şiir bu kadar uyandırmazdı içimi. içim uyurdu bir masalın baş kahramanı olurdu. iyi olurdu sanki...


kendine dert arayan ben, buldum onu bugün. eksiğim bugün. eklikliğim var