27 Nisan 2012 Cuma

özlemek diye bişi varmış

fiil miydi yoksa isimden türeyen bir kelimemiydi diye düşünüyorum. önce özlem mi vardı yoksa özlemek mi? hangisi kimden türemişti. birini özlemek ne kadar anlamlı ve aslında acıydı? insan ne hissettiği için bir şeyin yokluğu derin can sıkıntısı yapardı ki? düşünüyorum, düşünürken özlediğimi fark ediyorum. hangi satır arasına gömüp ne anlam yüklüyorum bilmeden özlüyorum. özlemek hayatın içine akışırken aslında kendi bedeninize , ruhunuza bir set örmek gibi. bir sınır çizmek... onsuz tadı yok buraların, bira mı o neden sarhoş etmez onla olduğu gibi? şarkılar mı onlar artık yoklar, hepsi onda kaldılar... beden yorma aracı bence özlemek. ruhu anılarla çatır çatır sikmek bir bakıma. acımadan böyle. ah şimdi o olsaydılara kendini vermek. bir güzel bu cümleyle kendini yemek bitirmek. nefret etme eşiğine gelmek ondan ama aslında daha bir derine sevmek. özlemek iki arada kalmak gibi bir şey oluyor o an işte. sırf eksikliğini hissedip üzüldüğünüz için nefret edebilirsiniz birinden ama sırf onun verdiği lezzeti yeniden yaşamak için daha bir seversiniz. özlemek bir fiil olabilir eğer cümlenin öznesi sizseniz ve nesne özneden daha değerli olduğunda...

19 Nisan 2012 Perşembe

cesar mendoza'yı okuyunuz bakınız ne demiş

tanrı' yla aynı fikirde değilim
intihar edenlerin
cehenneme gideceği konusunda.
kainatın yaratılışına
katılmaktan bıktığımda ruhum,
intihar edeceğim ben de
denenmemiş bir yolla.

nerdeyse bütün akıllı kalpler
intihar edip siktir çekmiş yeryüzüne.

ben ateist değilim, babasıymış gibi
tanrı' ya küsen bir çocuğum.
eğer tanrı intihar edenleri ve nietzsche' yi
cehenneme gönderirse
cehennemde yanmayı tercih ederim ben de,
tanrı dürüstlüğü sever.

tanrı'nın hayal gücünü beğenmiyorum.

ben tanrı olsam
peygamberler göndermez
direkt konuşurdum insanlarla.

ben tanrı olsam
hitler' i iyi kalpli bir yahudi olmakla cezalandırırdım,
yahut yetenekli bir yazar yapardım onu.
içindeki kötülüğü insanlara değil
tuvallere boşaltırdı

ben tanrı olsam
devletler yok olur
gül kokulu bireyler var olurdu sadece,
atlar çılgın zamanlar koşardı.

ben tanrı olsam
düşünce gücüyle herkesin
istediği karakter olmasını sağlardım,
dünya bir şiirin
yaratılım sürecine dönüşürdü böylece.

ben tanrı olsam intihar ederdim
insanlarla birlikte
acı çekmeyi öğrenemediğim için..