acının üzerine yazılmış tüm şarkılara baktığımda (tüm derken orada bir abartı var)niyeyse gizli özne oluyor acı kelimesi. canımdan sonra geldiği görülüyor, gittin canım acıdı misali...
ama bir türlü kahraman olmuyor acı kelimesi şarkı da.hep bir gizlenme hep bir kaç kelime grubunun arasına sıkışma ya da başka kelimelerle varlığını belli etme...
oysaki hayatın içinde bu kadar var olan, şarkılarla bile kendini bize anımsatıp kulaktan kalbe beyne ulaşan bu adi şeyin bu düzenbaz oyunu sabah sabah canımı sıktı.
acıyı sevmek, acıdan zevk almak gibi durumların başkahramanı olduğum hayatımda yine de acının bu fingirdek hali canımı sıkıyor. bir gösterip elletmeme elletsede kendini göstermeme durumu var.
neresiydi burası, nasıldı diye düşünürken yorulan beynim daha bir acıyla doluyor.
sinsi bir düşman gibi acı.
ama en çok düşmanlarımı sever oldum ben. çünkü en gerçek onlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder