karyatid' ten karya' sına

bir kaç hafta önce yazılmış olsa da paylaşmak istedim, niye bilemedim şimdi?


çok klasik belki.
ama anımsamak lazım bazen geçmişteki hayalleri.
bir sabah tv kanalında gördüm bu klibi.
yıllar öncesine gömdüğüm karya adlı kızım gözümün önünde canlandı ister istemez.
unutmadım seni karya, lakin özlemedim de ... özür dilerim kızım



...........................



kızım,
hayalini kurduğum hayatın yakınında değilken, baban olur diye düşündüğüm adamın anısıyla yaşamayıp bir başka tenlerde senli hayalleri ararken geçti bir çok yıl. sonra bir şey oldu ve ben hayal kurmayı unuttum. ya sevgiler gerçek gelmedi, ya kurulan hayallerin gereksiz olduğuna inandım . bilemiyorum.

ama seni o gün bıraktım. neredesin? hangi karanlık düşünce içindesin ? diye merak bile etmedim.

yolda gördüğüm kız çocukları da canımı acıtmadı. seni bıraktığım gün. yalnız bir kız oldum. ne sana baba olacak bir sevgilim oldu, ne adayım...

arada bir şarkı da andım seni o kadar. bir karya vardı dedim cümlemin devamı gelmedi.

sonra bir gece yarısı, ki o bu gece oluyor, başka birinin gerçekten sevilen, seven bir kadının seni ya da adaşını sahiplendiğini gördüm.

o an aklıma geldin kızım.
affet. melekler ve hayaller dünyasının içinden seni yıllar önce çıkarıp, bedenini şekillendirdiğim, hayaller içinde oynatıp, giyisiler giydirip gezdirdiğim ve sana insan sıfatları eklediğim ve ardından seni insanı hırslar, çelişkiler içinde yok ettiğim hayallerim gibi unutup, silip yaktığım, birden seni yok saydığım için beni affet.

biliyorum. okumayacaksın bunu.
okusan da kızıcaksın. başarısız birinin kızı olma hayali bile can sıkıcı gelicek.

kızım,
karyam. sanal bir dünyadaki ismim bile senle başlıyor. düşün artık ne kadar uzakmışım sana.
......