boş bir gün nedir?

olmayan bir erkeğe, yaşanmayan bir duyguya her yazdığım cümle de, kendimi kaybetip birilerini bulduğumda ya da birilerini kaybedip kendim tamamlandığımda karmakarşık bir ruh hali yakamı bırakmaz oluyor. yaka silkecek gücüm de yok gibi.

bugün bir uzak şehir insanı ama kalp olarak yakın birinin telefondaki sesi beni tokatlar gibiydi. boş durma, boş geçirme vakti, derinlere dalma, derinlerde boğma kendini, sırf boşluğa armağan etmek için günü uyanma........

böyle giden cümleler karşısında gülümseyen bir kız olmak depresif yaklaşımlar içinde hayata gülebilmek olarak yorumlanır mı acaba?

nick cave bir şarkı söylüyor, şarkı da martıların yanık, saldırgan, delice, delici sesleri dolduruyor odamı ve ben boşa gitmiş bir günü bitirmek üzere gibiyim sanki.

boş geçen gün...
ne demek acaba bu?
ben yazarak bir şey ürettiğimi düşünürken, olmayan aşklara ağıtlar yakıp, olmayan olamayan , gerçekleşmeyen planları düşünüp derinleşirken içimde birilerinin bana boşa geçen günlere gelecekte ağlayacaksın demesi ne ola ki?

cidden boş mu geçiyor gün?
bilmiyorum ki . bilsem dolu etmeye çalışırdım.

gerçi sanırım bomboşum, işe yaramaz mıyım neyim?
bilmiyorum ya bak gene kafam dağıldı.
en iyisi sözde boş günü susarak ve şarkı daki martı sesleriyle bitirmek.