herkes uyurken

herkes uyurken ben
ruhum ellerimde
kalbim yakılmış
ve yok
bedenım ise sahipsizken
kelimeler yüklüydüm
ve herkes uyurken birileriyle
ya da yalnızken, sarılırken yastıklara
ben
tekliğin, ıssızlığın melodisiyle
bir bardak şaraba armağan bır gençliğimi
içiyorum, bir ben

herkes uyurken
kelimelerim anlamsız
cümlelerim yüklemsiz
ve eylemlerim sonuçsuzken
sevgi yüklüydüm
ve herkes uyurken bir yerlerde
ya da yanı başımda , sessiz bana dönük
ben
duyulmayan, okunmayan bir şiirin
ilk mısrasını bitiren acemi bir şair
yazıyorum kendimi
bir benim bildiğim dilde