27 Kasım 2010 Cumartesi

herkes gidiyor














durup dururken takıldı bu cümle ağzıma.
herkes gidiyor

giden kim diye sorsan belki bir isim sayamayacağım. nereye gidiyorlar diye sorsan ona da verecek cevabım yok. ama tek görülen herkesin gidiyor oluşu.
sanki çakılmışım buraya, yıllardır kurtulmak istediğim topraklara kök salmışım ve herkes giderken kalan olma görevim en afilli etiketlerden olmuş bedenimde, ruhumda...

insanlar gidiyor benim hayatımdan...
sonra şehir değişiklikleri oluyor ya da...

kalan hep benim. hayatımdan gidişleri daha keskin gibi.
onlar biz gidiyoruz derken ardından bakan gözü yaşlı kız bile olamıyorum.
sadece güle güle diyorum.o kadar...

bak gene herkes gidiyor.
eğer bir liman varsa bu yakında kalkan gemilerde ben yokum
herkes gidiyor...

gitsin bir ben varım gene benle...





3 yorum:

  1. şimdi sen gidiyorsun ya, bir gün herkes sana benzeyecek.

    (bkz: serbest çağrışım)

    YanıtlaSil
  2. herkes bana benzediğinde belki cinsliğine ben de onlara benzerim. giden ben kalan onlar olur belki ha,
    iyi mi olur? belki

    belki bir gün bize de düşer yollara düşmek...

    YanıtlaSil
  3. İnsanlar hep olamadıkları yerde olmayı isterler.Oysaki hep oldukları yerdir en iyisi.Çünkü kendisi güzelse oldukları yeri de güzelleştirir insanoğlu,lakin çirkinse bu seferde çirkinleştirir..Yani ya cennet,ya cehennem..Bu dünyanın ahiretten bir farkı yoktur.Sizin için en güzel yer orası.Sizinle güzel.
    Sevgiler..

    YanıtlaSil