bugün ayrılığın ilk günü. ama ikinci günü olsaydı da aynı acı olucaktı içimde hatta 100. günü ağıtlar yakarak anacağımı biliyorum. her gün yeni bir umut değil sensizliğin yeni cezasını vuracak yüzüme onu da biliyorum. bilmek işe yaramıyor. ayrılık sevdaya dahil şiirleri okuyorum mesela. ya da gözlerimden öpme ayrılıktır derdin , öpmedim. ayrılmadık mı? diyen zeki müren' e eşlik ediyorum daha şimdi den. ve biliyorum 1 yıl geçtiğinde de aynı şarkı dilimde olucak ya da ne zaman karşıma çıksa şarkı "işte" diyeceğim "sevgilim bugün ayrılığın sanki ilk günü, o kadar can sıkıcı, kan akıtıcı..."
ayrılık zor bulunan bir yarını bedenden söküp atmak , eş ruhu bedene hapsolmuş ruhunuzdan sıyırmak gibi bilirsin. o yüzden ruhsuzum. yarısı kesilip atılmış bir elmayım. sensiz çürürüm.
bugün ayrılığın ilk günü. ama ikinci günü olsaydı da aynı acı olucaktı. bir yanım çürüyor bir yanım ayrılıklara dair şarkılar, şiirler okuyor, söylüyor, dinliyor. ama hiç biri ne hissettiğimi tam olarak ortaya koymuyor. bir ben biliyorum ne olduğunu bir de ayrılığın ilk günü olan bugün biliyor bir şeyleri, gerisi boş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder