dün aslı sinan ben araziye çıkalım, tezim için gidilmesi gereken köylerden birine gidelişm, caminin ölçüsünü alalım, fotoğraf çekelim dedik. haberleştik kararlaştırdık. ve saat 1 arabasıyla köye gitmeye karar verdik. lakin ben onların bindiği otobüsü göz göre göre kaçırdım. ve yarım saat durakta ağlayarak güldüm, gülerek ağladım.
yarım saat sonra otobüs geldi ve otobüse bindim, sinanı arayıp yola çıktığımı söyledim. köyün meydanında beklediklerini söylediler. tamam dedim ve otobüsün içinde soru sorabileceğim bir insan aramaya başladı gözlerim. önünde küçük bir çocuğu olan kadına eski köy camisinin yerini sordum. cevap çok acıydı.
" aaa o mu? yıkıldı o, çok olmadı ama"
" nasıl yıkıldı?" diyebildim sadece , sonra gülmeye başladım deli gibi, artık köylüler ne dedi bilemiyorum.
sonra sinanı aradım.
" sinan , şimdi bir şey diyeceğim sana ama kesin delirecek , bağıracaksın. ama ne olur bağırma"
" ne oldu lan ne oldu de"
"şimdi sinan kaç tane minare görüyorsun orada, çevrende? 2 tane mi? 1 tane mi?"
"bir tane , ne oldu ki?"
" ha , işte bizim gideceğimiz cami yıkılmış, yokmuş aslında"
sonra gülüşmeler ama aslında aq deyişler içten...
sonra yarım saat gecikmeli, ulaştım bizimkilerin yanına.gidilmesi gereken bir kaç yere gittim. sordum soruşturdum 2 ay önce caminin yıkıldığını duydum. köy yakın diye 2 yıldır oraya gitmeyen bana ne güzel bir cevaptı bu. ne güzel bir tokat.
sonra otobüsle geri döndük. ve bir başka köy için diğer otobüse bindik. bu arada bir arkadaştan fotoğraf makinesi istedik, yedek yanımıza.
bu sefer sorun yoktu, cami yerindeydi. güzel güzel fotomuzu çektik ve merkeze döndük. hatta sonra yanımıza ali, ve kardeşim geldi sohbet muhabbet gülüşme, vakit geçti gitti.
gelelim bu güne. kendi makinemdeki fotoları pc ye attım. sıra burağınkine geldi. ve ne oldu dersiniz* hahaha tabiki bu kadar olumluluk yeterdi, resimler benim yanlış anlamam sonucu silindi.
gülüyorum , ağlıyorum, ağlarken gülüyorum.
zaten yola bunu yaparak başlamamış mıydım?
haha kendimi tekrarlıyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder