anne ben salak oldum

her geçen gün duyduklarım ve yaşadıklarım bu cümleyi söylememe sebep oluyor.

biraz önce bir yazı okudum. artık nasıl bir beyin oyunu içindeysem ve beyin kıvrımlarım artık ne halde ise bir garip oldum. ve çok bilindik bir şarkıyı bir edebi mektupcasına yazdım facebook da notlar kısmına .

ne okuduğumu anlıyorum ne kendimi,

anne ben salak oldum.

ve bu sefer bunu anlamak için geç kalmamış olmaktan dolayı mutluyum.

arkadaşlık ilişkilerimde bu yaşıma kadar yaşamadığım bir durumun , sürecin ya da artık adı herne ise onun içindeyim ve ortada kaldım.

uyandım dediğim an ise kocaman bir yalnızlığın içinde buldum kendimi.

hep kendini kandırmak, insanlara inanmak gibi bir inançı olan ben salak yerine konulacağımı düşünmemiştim bu kadar.

her gün yeni bir şey, her gün nasıl uyutulduğumun yeni birer resmi karşıma çıkıyor.

bu kadar üzmemişti beni kimse.

anne ben salak oldum diye bağırmak istiyorum. ve hatta hiç bu kadar salak olmamıştım. matematikten kalmak üzere bir beyindim lise de ama bu seferki salaklığım çok daha fazla ve zararlı demek istiyorum.

okuyana not. nolur bana salaksın de. dedikçe anlarım sanırım. bu ara tek bu kelimenin anlamını biliyorum.