o kadar saf ve güçlü bir sevgi bulabilir miyim diye düşünmeden edemedim. geçen gün bir çifti görünce. yanyana , utangaç, sevgi dolu.... hayat onlara oyun oynamamış, hep gülmüş gibi...
sonra kendime baktım. kaçıncı sil baştanım hayatı, kaçıncı sıfırlanış, kaçıncı acı ve kaçıncı yarım kalmış, hep tam olmayı arzularken hiç olmalarım?
şimdi sadece önümde yollar var. uzun, sessiz ve sanki son günmüş gibi o kadar umutsuz, tükenmiş. yine bir sil baştanın içinde beden, ruh...
ama bir yandan da hala acaba tam olabilir miydik sorusu o işe yaramaz beynimde.
dudağım hareketleniyor, sanki az sonra ağlayacakmış gibi gözlerim, kelimeleri görmüyor.sanırım onu da silmek lazım en baştan.
hep sil tekrar başla modundayken ruhum , birden kendini sorguluyor bugün olduğu gibi. hep sorgulama odasında korkulu, ürkek ruhum. şimdi önümde yollar. yeşillik veya mavilik yok sadece sonbahar sarılığı, kuraklığı, sadeliği gözüken...
şimdi sil bantan yeni bir yola giriyorum. yine nereye bilmeden adım atıyorum. ürkek, acılı ve daha acıya doyacağını bile bile...
sil baştan yürüyorum, unutuyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder