çok geç

Cok gec
Üzülmek için çok geç…

Melis danışment ın sesınden dınlıyorum sımdı cok gec’i
Insan yazmadan edemıyor kendıne aıt sozlerı duyunca bır baskasının sesınden
Tamam belkı sarkı sözu yazarı degılız ama otursak boylesıne bır sarkının sözlerını dokerdık sanlkı kagıda
Kacıncı gec kalmıslıgımız uzulmeye… sayamadıgım kacıncı sıkıntı kacına aglayacak zamanım oldu kacını sahıplendım, gecmıstekı sıkıntılı gunler etıketıyle kacını ısaretledım

Yazık mı oldu bana
Ha bılemedım

Neyım eksık neyım fazla…

Bır uyandım baktım kı gece olmus
Ve bütün yıldızlar gozlerıme dolusmus
üzulmek ıcın cok gec
…

Zararın neresinden dönsem karsımda eski bır tanıdık
Bazen sonsuz bır huzur bazen lanet olası bu yalnızlık…

Yerınde saymalarımın bılmem kacıncı yılı
Ve hıc bu kadar yalnız kalmamıstım

Hep cok ınsan var ama ben yalnızım trıbı ıcınde bogulurdum
Sımdı sadece yalnızlığıma gömuluyorum

Evdeyim
Ev isleri
Müzikler
İzlenecek ızlenmıs ızlense de bıkılmamış filmler
O kadar
Bır de yüzleşmeler
Savunmalar saldırmalar kendimin derınlıgıne gömulmeler ya da en sığ yerlerimde acıyı aramalar

Gerçekten üzülmek ıcın çok mu gec
Artık benım bu halime üzülünülmez mı bıle

Niye oldu kı boyle