merhaba

ben;
şaşkın bir kız çocuğu,
sonrasında yaşının insanı bir kadın.

merhaba!

bir anda gelişiyor her şey.
ve hep değişiyor kafalar.

o geldi, ben sustum. şaşkınlıkla elimi dudağıma koydum.
mutluyum.

mutluluğun adı o mu?
ben gibi gülmesi kaderimizde mi vardı?

bu kocaman adam beni mi bekledi bu yaşa kadar?

kafamda deli sorular. deliliğimle yitirmek istemediğim nadir şeylerden biri o.

çokca o.

ortak bunca şey varken güzel bir hayat, birlikte bize ne kadar yakın?

korktuğum şeyler var elbet.
ama öyle güven veren sesi var ki, ki ses dediğin sözden çok kendini belli eden şey bence, ne dese doğru gibi ne dese gerçek.

umutlanmıyorum, biliyorum güzel olacak.

uğraşmayı seven, yorulmayan, sabreden iki kocaman insansak.
yormayız ki birbirimizi diyorum.

sanırım, çocuk gülüşümü onun gülüşüne ekleyip yaşasam bir ömür, pişmanlık nedir bilmem.

emin cümlelerden hep korktum. en çok kendimden korktum, biliyorsun.
ama bu sefer oldu bence.

gözleri gülen, kedi gibi sevilmek isteyen ve beni ben gibi kabul eden adama merhaba dedim.

merhabalar bitmez, o gitmez, sevgi bitmez bence.

hoşgeldin.