hiç bir şeyim yok akıp giden sokaktan başka
keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

sevebilme ihtimallerimiz üzerine kafa yormayalı zaman olmuş sanki.

değişime uğramış kalbimiz mesela, organlarımız da büyüyor bizim gibi. ama içleri başka şeylerle o kadar dolu ki, arada içine almaları gereken şeyleri kabul edemiyorlar.


kalbim sürekli kan pompalıyor. unuttu bir çok şeyi.
keşke beynimde unutsa, anılar filan yakılıp yıkılsa...

yıkıldım, düştüm dediğimizde sesimizi duyanın olmayışına bile alışıp kendi düştüğümüz yerden kalkan bizlerin yaralı elleri sadece yara almak için var olmasa güzel olur muydu ki?

bir şeye değer vermek, bir şeyi sevmek...

adam kadın değil sevilmesi gereken
hayat mesela
bir sokak adı bir çiçek kokusu
alınan kekin tadı, içilen çayın demi...
bunları sevmek bile zor gelince yiten nedir diye düşünmeli mi insan? beyni bunun içinde yorulmalı mı?

sorulara verilecek cevabın olmayışı ya da olup işe gelmeyişi üzerine yorumlar kusmak mideyi mi boşaltır beyni mi?

en iyisi susup bahar geldiği için çiçeği sevmeli