inanmak

"seni özledim diyeceğim ama sen inanmazsın" dedi
"niye inanmayayım ki?
bazen birşeylere inanmaya çok muhtaç buluyorum kendimi" diyebildim...

düşündüm sonra aslında konu dağıldı başka şeyler konuştuk ama benim aklım hala bu inanmaya muhtaçlıkta kaldı.

kendime bile inanmayı unuttum, bıraktım.
inanç eksiklikleri yaşıyorum mesela.

bedenimi ruhumu kirletesim var.
sonra inançlar geliyor aklıma
sonra inandıklarım
değer verdiklerim....

her şeyi, yok sayıyorum
bu ara o kadar muhtaçım ki bir şeylere inanmaya.
küçükken beni mutlu eden sonra değeri yiten masallara bile hasretliyim
inandığım adamlara bile muhtacım gelseler keşke, gene sevildiğime inandırsalar ama sevmeseler.
kazık attıklarını sonradan anladığım arkadaşlarım gelse, inandırsalar gene beni arkadaşım olduklarına....

her şey iyi olacak diyenler dirilse gene, iyi olmasa da bir umut doğsa.
umut olsa inanmak olsa...

çok şey istemedim tanrıdan
hep klasikti işte
işim olsun, hayırlı biri olayım dedim.
insan olayım dedim.
ama artık insan olduğuma bile inanmıyorum

asalak kelimesi var etiketlendim. etiket kaldırma butonum ise bozuk...